ایجاد شخصیت پرنفوذ و قابل اعتماد  به همراه پوشش و ویژگی‌های ظاهری   اهمیت بسیاری دارد.

تمام کارآفرین‌ها و مدیران ارشد شرکت‌هایی که به عنوان برند در دنیا فعالیت دارند،

از نظر کارکنان و حتی رقیبان خود دارای شخصیتی با پرستیژ و قابل اعتماد هستند.

داشتن نفوذ و پرستیژ برای نمایندگانی که در جلسات مذاکره حضور دارند نیز بسیار مهم و  حیاتی است.

داشتن چنین ویژگی نیازمند توجه به یک سری رفتارهایی است که شاید در نگاه اول مهم به نظر نرسد،

اما در نهایت این رفتارها  می‌تواند شخصیتی پرنفوذ و قابل اعتماد را به همراه داشته باشد.

برای اینکه بتوانیم در محیط کار و حتی زندگی شخصی خود قابل اعتماد و پرنفوذ باشیم

لازم است برخی ویژگی‌ها را از چهارچوب رفتاری خود حذف و رفتارهایی جدید را جایگزین کنیم.

برخی از این موارد در نگاه اول بسیار ساده و ابتدایی به نظر می‌رسند

ولی رعایت آن‌ها می‌تواند شخصیتی پرنفوذ و قابل اعتماد را برای ما به همراه داشته باشد.

 

 عوامل مخرب برای ایجاد اعتماد و نفوذ

• منفی گرایی

ذهن انسان به گونه‌ای ساخته شده است که کلاً نظر منفی به وقایع و اتفاق‌های پیرامونی دارد.

به عنوان مثال اگر یکی از عزیزان ما به‌طور ناگهانی در زمان همیشگی به منزل برنگردد

و یا در مدت زمان نسبتاً طولانی از یکی از عزیزان خود خبری دریافت نکنیم چه گزینه‌هایی در ذهن به وجود می‌آید؟

آیا فکر می‌کنیم که با دوستان خود اوقات خوبی را سپری می‌کند و کلاً در حال خوش گذرانی است؟

خیر، ذهن دائماً به این گزینه‌ها می‌رسد که نکند تصادف کرده و یا در کدام بیمارستان و یا کلانتری باید دنبالش بگردم!

این منفی نگری در زمان‌های ابتدایی عصر بشریت بسیار به بقا و حفظ نسل بشر کمک کرده است.

 

 

از طرفی دیگر ذهن به محرک‌های منفی واکنش بیشتری نشان می‌دهد.

این مورد را می‌توان در اخبار و سایت‌های خبری به راحتی مشاهده کرد.

چراکه خبرهای منفی و ناراحت کننده بیشترین بازدید و استقبال را دارند.

این منفی نگری باعث می‌شود که ما را به سمت شکایت و غر زدن هدایت کند.

این روزها که کشور در شرایط مطلوب اقتصادی به سر نمی‌برد

تنها چیزی که از گوشه و کنار به ما می‌رسد خبرهای منفی، شکایت از اوضاع اقتصادی و غر زدن به این و اون است.

غر زدن و شکایت از هر اتفاق و داستانی که پیش می‌آید کاری نیست که افراد پرنفوذ و قابل اعتماد انجام دهند.

این افراد شرایط را آن‌گونه هست مشاهده و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند

یعنی از شکایت و غر زدن پرهیز کرده و می‌گویند:

« بله این شرایط هست و من با توجه به این شرایط چه کاری باید انجام دهم؟»

 

• بهانه تراشی

بهانه تراشی و در رفتن از زیر باز مسئولیت کار افراد پرنفوذ و قابل اعتماد نیست.

این افراد با روحیه قوی و محکم، تمام مسئولیت‌هایی که بر عهده‌شان است را به خوبی انجام می‌دهند

اگر هم اشتباهی در کارشان باشد ( البته هست چون همه انسان هستیم و هیچ کسی کامل نیست) آن می‌پذیرند و درصدد جبران آن بر می‌آیند

اگر نتوانیم ۱۰۰ درصد مسئولیت کارهایمان را بر عهده بگیریم نباید انتظار داشته باشیم که فردی قابل اعتماد در نزد دیگران باشیم.

احتمالاً در اطراف ما افرادی هستند که همیشه تقصیرها را گردن دیگران می‌اندازند و دائماً به دنبال مقصر هستند

آیا به چنین فردی می‌توان اعتماد کرد؟ کمی محکم می‌توان گفت که پاسخ خیر است.

 

• قضاوت کردن

قضاوت کردن از جمله صفاتی است که بسیار در مورد آن صحبت شده و در هر جلسه و کلاسی به زیان‌های اون پرداخته می‌شود

فقط در همین حد اشاره کنم که افراد پرنفوذ از قضاوت کردن و برچسب زدن بر روی دیگران پرهیز می‌کنند

و به انسان‌ها آن‌طور که هستند توجه دارند.

 

 

قضاوت در جلسه مذاکره و همین‌طور در محل کار باعث گمراهی و عدم دستیابی به نتیجه مطلوب می‌شود.

 

• اغراق و داستان‌گویی بی مورد

تعریف کردن داستان‌های بی مورد، ارائه توضیحات زیاد، اغراق کردن در انجام کارها و وظایف کارهایی نیست که یک فرد پرنفوذ و دارای پرستیژ انجام دهد.

افرادی که داستان‌گویی بیش از حد دارند و در توصیف‌های خود اغراق می‌کنند

شاید به‌عنوان افراد باحال و سرگرم کننده شناخته شوند

ولی بیشتر حرف‌هایشان قابل اعتماد نخواهد بود.

در این قسمت قصد نداریم که بگوییم داستان‌گویی نداشته باشید و برای کارهای خود توضیح ندهید

ولی اگر در هر چیزی زیاده روی شود قطعاً از ارزش و اعتبار آن کم خواهد شد.

اغراق کردن و توضیحات زیاد نهایتاً ما را به سمت بیان مطالبی هدایت می‌کند که واقعیت ندارد و دروغ است.

برای داشتن شخصیتی پرنفوذ و قابل اعتماد نباید خود را به سمتی ببریم که منجر به بیان دروغ شود.

 

• غیبت کردن

غیبت کردن کار انسان‌های ضعیف هست

افراد پرنفوذ و دارای پرستیژ هیچ‌وقت در غیاب فردی از وی صحبت نمی‌کنند

و حرف‌های خود را رودررو و در حضور آن فرد بیان می‌کنند.

 

 

غیبت کردن هم جزو صفاتی است که زیاد در موردش صحبت شده ولی توجه به این نکته ضروری است که

فردی که از دیگران به شما حرف می‌زند حتماً از شما هم به دیگران می‌گوید و چنین فردی قابل اعتماد نیست.

 

• تعصب بی مورد

افراد پرنفوذ و قابل‌اعتماد می‌دانند که پای فشاری بر روی مواضع خود، کاری را از پیش نمی‌برد.

این افراد در طرز نگاه و رفتار خود از انعطاف‌پذیری خاصی برخوردار هستند

چراکه هم به خواسته‌های خود توجه دارند و هم خواسته‌های طرف مقابل.

هرکسی بر مبنی ادراک خود عمل می‌کند و افرادی که بانفوذ و قابل‌اعتماد هستند اول تلاش می‌کنند از ادراک دیگران مطلع شوند.

این افراد سعی می‌کنند به جای اصرار بی‌مورد به راه‌حل بی اندیشند و در مسائل مختلف از خود انعطاف نشان می‌دهند.

 

عوامل مخرب برای ایجاد اعتماد و نفوذ

در بالا صفاتی را بیان کردیم که افراد بانفوذ و قابل‌اعتماد انجام نمی‌دهند.

 

اما امروزه روانشناسان و متخصصان عادت‌های فردی و سازمانی، معتقد هستند

برای اینکه عاداتی در ما شکل بگیرید، تنها حذف برخی رفتارها موثر نیست

و باید حتما جایگزین های مناسبی برای آنها داشت، تا بتوان آن رفتار را در خود نهادینه و به عادات رفتاری ثابت تبدیل کرد.

در ادامه به برخی رفتارهایی که می‌تواند به ما کمک کند تا فردی قابل اعتماد و دارای شخصیت پرنفوذی باشیم، می‌پردازیم.

 

• صادق باشیم

آیا می‌توان به کسی که به اصطلاح یک روده راست در شکم خود ندارد اعتماد کرد؟

صداقت داشتن به ما کمک می‌کند که دیگران روی حرف ما حساب کنند.

و از قدیم هم گفتند که حرفی که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

تمام این اصطلاح‌ها و ضرب‌المثل‌ها نشان دهنده اهمیت راست‌گویی و صداقت داشتن است.

 

 

در مورد صداقت می‌توان بسیار صحبت کرد و مطلب نوشت،

ولی این روزها صداقت داشتن در حرف، ساده اما در عمل کاری بسیار سخت است.

 

• رک و راست باشیم

منظور از رک و راستی، ضد حال و برخورد تند نیست.

رک و راستی به این معنی که در تعاملات روزانه، خودمان باشیم و نقش بازی نکنیم.

احساسات خود را بیان کنیم و اگر از رفتار فردی ناراحت شدیم با او مطرح کنیم.

انباشته کردن اتفاق‌های کوچک باعث انباشته شدن کدورت و ناراحتی بیشتر، در درونمان می‌شود

و به همین دلیل بدون اینکه متوجه باشیم، احساس منفی را از خود منعکس و نشان می‌دهیم.

در رک و راست بودن نیاز به موقعیت شناسی هم هست.

چراکه بسته به شرایط شاید لازم باشد میزان بروز احساسات را کنترل کرد.

اما آنچه اهمیت دارد این است که حتماً مواردی که شما را ناراحت می‌کند به آرامی و دوستانه بیان شود.

روراستی بیشتر مساوی است با اعتماد بیشتر.

 

• دیگران را ببخشیم

فردی که می‌خواهد پرنفوذ و دارای مقامی بالا نزد دیگران باشد،

باید بتواند کدورت و کینه را از درون خود پاک کند.

منظور از پاک کردن، فراموش کردن آن نیست. بلکه باید این خاطرات را در ذهن داشت و درس آن را گرفت،

( به این صورت که از خود بپرسیم؛

چه کاری باید انجام شود تا این اتفاق و فرصت مشابه، برای سوء استفاده احتمالی ایجاد نشود؟ )

ولی کینه ناراحتی را نباید با خود حمل کرد.

 

 

داشتن کینه و ناراحتی از دیگران مانند بارهای اضافی است که نمی‌گذارد ما به قله‌های مورد نظر خود برسیم.

در این مسیر هر چه سبک‌تر باشید، مسیر را سریع‌تر و راحت‌تر طی خواهید کرد.

 

• دیگران را بی‌دلیل دوست داشته باشیم

برخی ممکن است خوبی کنند و چشم به جبران خوبی خود داشته باشند.

ولی برای ساختن اعتماد و نفوذ در دیگران نباید به امید جبران، به دیگران خوبی کرد.

دوست داشتن و منتقل کردن این حس، اگر بدون دلیل و بی چشم‌داشت صورت گیرد

قطعاً کمک می‌کند تا دیگران به سمت ما هدایت شوند.

حتی از افرادی که با شما به خوبی رفتار نمی‌کنند و منتقد سرسخت شما هستند هم به خوبی یاد کنید

و از ادبیات مثبت استفاده کنید. و از تخریب و ادبیات بد برای رقبای خود پرهیز کنید.

برای همه آرزوها و خواسته‌های خوب داشته باشید.

 

 

• به گفته‌های خود عمل کنیم

تلاش برای بی‌عیب بودن کار بیهوده‌ای است.

چون انسانی نیست که وقتی به گذشته خود نگاه کند، خود را بی‌عیب و نقص ببیند.

برای اینکه شخصیتی پرنفوذ و قابل‌اعتماد داشته باشیم لازم نیست که بی‌عیب باشیم.

ولی می‌توانیم حداقل به حرف‌ها  و گفته‌های خود عمل کنیم.

داشتن مسئولیت‌پذیری و انجام کارهایی که باید انجام شود می‌تواند از ما شخصیتی قابل‌اعتماد و پرنفوذ بسازد.

 

اگر شما چنین فردی هستید و یا با این افراد برخورد داشته اید، لطفا برخی از صفاتی که به نظر شما مهم است، ولی به آن اشاره نشده را در بخش نظرها با ما به اشتراک بگذارید.

 

 

مذاکره برای رسیدن طرف‌های مذاکره کننده به خواسته‌ها و منافعشان است.

بر همین اساس در طول مذاکره موضوع‌های مختلفی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد

و برای هر مسئله، راه حل ارائه می شود، تا در نهایت طرفین به خواسته های خود رسیده و دست پر، میز مذاکره را ترک کنند.

اما ویژگی یک مذاکره مؤثر که تضمین کننده منافع و خواسته‌های تمام طرف‌های مذاکره باشد، چیست؟

• کیفیت

یکی از نکاتی که باید در طول مذاکره مورد توجه طرفین قرار گیرد، کیفیت مذاکره است

چراکه مذاکره ای اثر بخش است که رضایت‌مندی همه افراد مذاکره کننده را در پی داشته باشد،

و راه حل‌های مطرح شده بتواند خواسته‌ها و منافع همه طرف‌ها را تأمین کند.

داشتن چنین رویکردی در مذاکره علاوه بر ایجاد رضایت‌مندی برای طرف مقابل،

تضمین کننده منافع و خواسته‌های ما هم خواهد بود، چراکه جو و اتمسفر حاکم بر میز مذاکره را مثبت و روابط دوستانه ای را ایجاد می کند.

طرف مقابل نیز در سایه امنیت و صداقت ایجاد شده، تلاش خود را برای تأمین تمام خواسته‌ها و نیازهای ما انجام خواهد داد.

• کارایی

زمانی یک مذاکره کارآمد خواهد بود که در کمترین زمان انجام شود.

و نتیجه و راه کارهای توافق شده نیز بر اساس واقعیت تنظیم شده و قابل اجرا باشد.

• حفظ روابط

زمانی می توانیم از مذاکره مؤثر و مفید صحبت کنیم که رابطه دوستانه و مفیدی را با طرف‌های مقابل برقرار کرده باشیم.

چراکه مذاکره کنندگان حرفه ای دیدگاه بلند مدتی را دنبال می کنند

و هدف آن‌ها تنها رسیدن به خواسته‌های کوتاه مدت نیست.

برای ایجاد رابطه بلند مدت و جلب رضایت طرف مقابل لازم است علاوه بر تأمین خواسته‌ها و منافع خود،

در تأمین خواسته‌ها و منافع طرف مقابل هم تلاش صورت گیرد.

فراموش نکنید که مذاکره کننده مقابل شما هم یک انسان است،

دقیقاً مانند همه دوست دارد مورد احترام و توجه قرار گیرد و به حرف‌هایش گوش داده شود

و همچنین موانع و مشکلات وی نیز در نظر گرفته شود.

برقراری توازن میان کسب نتیجه و ایجاد روابط بلند مدت، یکی از بهترین ویژگی‌هایی است که می توان برای یک مذاکره مؤثر و مفید در نظر گرفت.

چراکه طرفین علاوه بر از بین بردن تعارض و اختلاف نظرهای خود، توانسته‌اند تا زمینه همکاری بیشتر برای حل و فصل مسالمت آمیز سایر موارد اختلافی، در محیطی دوستانه را فراهم کنند.

انواع مذاکره

نتیجه هر مذاکره ای را می توان به چهار نوع تقسیم کرد.

هر مذاکره کننده ای می داند و باید در نظر داشته باشد که نتیجه مذاکره ای که در آن شرکت کرده است،

از این چهار نوع خارج نیست.

1. برد-برد

2. برد-باخت

3. باخت-برد

4. باخت-باخت

از میان این چهار نوع مذاکره، دو مورد اول یعنی « برد-برد» و «برد-باخت» از اهمیت برخوردار است.

چراکه نشان از رویکرد مذاکره کنندگان آن دارد.

کسب نتیجه « برد-برد» بهترین اتفاقی است که می تواند در یک مذاکره روی دهد.

به این معنی که همه طرف‌های شر کت کننده در مذاکره به منافع و خواسته‌های خود دست می یابند

و همان‌طور که در قسمت اهداف مذاکره گفته شد، علاوه بر کسب نتیجه بر حفظ روابط هم تاکید می کند.

به همین منظور، اساس این نوشتار بر این قرار گرفته است که مذاکره کنندگان با چنین رویکرد و هدفی (برد – برد) وارد عرصه مذاکره شوند.

موردهای دوم و سوم ( «برد-باخت» و « باخت-برد») تقریباً به یک معنی است،

برد یک طرف به منزله باخت طرف دیگر است.

برخی از مذاکره کنندگان با این دیدگاه وارد مذاکره می شوند که امتیاز بیشتری کسب کنند.

به عبارت دیگر سهم بیشتری از کیک را از آن خود کنند.

در این صورت است که مذاکره به نتیجه «برد-باخت» منتج می شود.

این نتیجه مورد انتظار هیچ یک از طرفین نیست و مذاکره کننده ای که به هر دلیل، ناکام از پای میز مذاکره بلند شود،

دیگر پای میز مذاکره نمی نشیند. لذا برنده صرفاً نتیجه ای کوتاه مدت را گرفته و نتیجه بزرگ‌تری را از دست داده است.

اما مورد آخر یعنی « باخت-باخت» بدترین نتیجه ای است که می توان از یک مذاکره گرفت.

چراکه هیچ کدام از طرفین نتوانستند به نتیجه مورد نظر خود دست پیدا کنند.

 

 

شاید وقتی صحبت از مذاکره شود، به یاد جلسه و هم نشینی نماینده‌های سیاسی و یا مقامات شرکت‌های بزرگ بی افتیم.

این در حالی است که مذاکره در سطح‌های مختلفی شکل می‌گیرد که رایج‌ترین آن مذاکره با خود است.

در این مقاله قصد داریم تا تعریفی ساده از مذاکره، چند نکته و ویژگی آن را با شما به اشتراک بگذاریم،

تا پس از مطالعه این مقاله به ابزار مذاکره مجهز شده و از آن در زندگی خود بهره بگیرید.

 

تعریف مذاکره

زمانی دو نفر و یا تعدادی از افراد پای میز مذاکره قرار می گیرند که در خصوص موضوعی دچار تعارض شده و اختلاف نظر پیدا کنند.

این اختلاف نظر می تواند ناشی از تفاوت در ادراک و یا سوء تفاهم باشد.

تصمیم گیری‌های متفاوت از هر یک از طرف‌های درگیر که موجب بروز تعارض در میان آن‌ها شده است، مذاکره را شکل می دهد.

تا به اینجا تعریفی از مذاکره شد که نشان دهنده ایجاد شرایط بحرانی است،

درست مانند اینکه دو و یا تعدادی از افراد، با توپی پر در مقابل یکدیگر قرارگرفته‌اند.

اما خود مذاکره خبر خوبی است، چراکه مذاکره محیطی را برای طرفین ایجاد می کند تا بتوانند با گوش کردن به هم، درخواست‌های یکدیگر را بپذیرند.

به دنبال آن با داد و ستد و بده بستانی آشکار، منافع و خواسته‌های خود را بدون اینکه به دیگری آسیب و ضرری برسد، دنبال کند.

 

 

محیط مذاکره

مذاکره در سطح‌های مختلفی شکل می گیرد.

• سطح فردی
• سطح گروهی
• سطح میان گروهی

 

• سطح فردی

یکی از رایج‌ترین مذاکراتی که همه ما آن را تجربه کرده‌ایم، مذاکره با خود است.

به عنوان مثال زمانی که با خود کلنجار می رویم که آیا الآن زمان مناسبی است که درخواست افزایش حقوق را به رئیس بگویم یا نه.

زمانی که گفتگوی درونی ما برای برداشتن شیرینی خوشمزه ای شکل می گیرد که خوردنش رژیم غذایی را خراب می کند و نخوردنش لذتی وصف نشدنی را.

 

• سطح گروهی

مذاکره در این سطح می تواند با یکی از اعضای گروه فامیلی، دوستی، همکار و یا هم خانه ای؛

به گونه ای که برای یک تصمیم مشترک و رسیدن به هدفی در آینده نزدیک، شکل بگیرد.

نتایج این مذاکره می تواند ایجاد آرامش در محیط کار، انتخاب کانال تلویزیون و یا مدیریت هزینه‌ها برای خرید خانه باشد.

 

• سطح میان گروهی

مذاکرات در این سطح بیشتر مربوط به جلسه میان گروه‌های تجاری و سیاسی می شود

که هیئت‌های مذاکره کننده برای تحقق خواسته‌ها و منافع شرکت و کشور خود پای میز می نشینند.

مذاکرات هسته ای، یکی از نمونه‌های این نوع مذاکره است که میان هیئت‌های ایران و گروه ۵+۱ شکل گرفت.

از نمونه تجاری هم می توان به مذاکره دو شرکت برای ادغام و نحوه مدیریت پس از آن اشاره کرد.

 

همان‌طور که در بالا مشخص شد، مذاکره از درون ذهن تا بحث‌های پیچیده سیاسی و بین‌المللی را شامل می شود.

لذا مجهز بودن به این ابزار می تواند کیفیت زندگی شخصی و کاری را تحت تأثیر قرار داده

و تضمین کننده خواسته‌ها و نیازهای همه انسان‌ها به شیوه مسالمت آمیز باشد.

به گونه ای که خواسته‌ها و منافع طرف مقابل هم در نظر گرفته شود.

 

 

اهداف مذاکره

اهداف مذاکره را می توان به دو بخش نتیجه گرایی و حفظ رابطه تقسیم کرد.

• نتیجه گرایی

همان‌طور که گفته شد؛

مذاکره پس از ایجاد تعارض میان دو فرد و یا دو گروه انسانها، برای نزدیک کردن خواسته ها و رسیدن به هدف ایجاد می شود.

بر همین اساس گاهی مذاکره کنندگان نتیجه کار خود را تنها رسیدن و کسب امتیاز لازم از مذاکره در نظر می گیرند.

به عبارت دیگر از هر ترفند و وسیله ای برای تأمین خواسته ها و منافع خود استفاده می کنند.

در این صورت است که طرف مقابل از نتیجه حاصل شده کمترین بهره را می برد.

تعبیری که از این نوع مذاکره می شود تعبیر کیک است.

به این صورت که، یکی از طرف‌های مذاکره کننده سعی می کند تا بیشترین سهم از کیک را از آن خود کند.

بر این اساس، طرف مقابل سهم کمتری از کیک را خواهد برد.

این نوع هدف گذاری موقعی شکل می گیرد که امیدی به آینده و ادامه دار بودن مذاکره نباشد،

چراکه طرف مذاکره کننده ای که به دلیل توزیع نابرابر امتیازات، سهم کمتری از کیک را برده است،

دیگر پای میز مذاکره نمی آید.

• حفظ رابطه

مذاکره کنندگانی که علاوه بر رسیدن به نتیجه دلخواه، به دنبال حفظ رابطه پس از مذاکره با طرف مقابل هستند،

بهترین نتیجه را از مذاکره خود به دست می آورند.

این نوع هدف گذاری در مذاکره، می تواند با ایجاد اعتماد و حفظ رابطه دوستی، فضایی امن و راحت را

در طول مذاکره ایجاد کرده و نتیجه ای فراتر از حد تصور را به وجود آورد.

چراکه دو طرف با علم به اینکه منافع و خواسته‌های آن‌ها مورد احترام قرار می گیرد،

راحت تر نسبت به دادوستد امتیازهای مبادرت می ورزند.

در این نوع مذاکره می توان اهدافی بلند مدت را در نظر گرفت و موضوعات و مسائل مختلفی را مورد برسی قرار داد.

چراکه این رویه در مذاکرات تجاری می تواند طرفین را به مشتری‌های پایدار و وفادار، و در مذاکرات سیاسی، کشورها را به متحدان و هم‌پیمان استراتژیک تبدیل کند.

 

 

پوشش و ویژگی‌های ظاهری مذاکره کنندگان، یکی از نکات مهمی است که نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت.

برای همین این مقاله را به ویژگی‌های ظاهری و پوشش مذاکره کنندگان اختصاص دادیم.

یکی از دوستان من که برای تحصیل به ایالات متحده سفر کرده است،

داستانی را از اولین روز دانشگاه خود برای من تعریف کرد.

وی گفت: «همه در کلاس نشسته بودیم که فردی با شلوار کوتاه

و پیراهنِ به قول خودمان گل منگلی و یک کلاه عجیب و غریب، وارد شد.

با خودم فکر کردم که اگر استاد بیاد و این فرد رو با این لباس به بینه حتماً بهش تذکر می ده!

ولی در کمال تعجب به سمت تخته رفت. اون استاد بود!»

در کشورهای غربی پوشش از اهمیت زیادی برخوردار نیست

و معمولاً افراد با لباس‌هایی که راحت هستند، در طول روز به فعالیت می پردازند.

شاید این داستان را هم از انیشتین شنیده باشید که برای شرکت در سمیناری لباس‌های همیشگی خود را بر تن کرد.

یکی از همراهان وی گفت: « چرا لباسی نو و تمیز که در خورد شما باشد نمی پوشید؟»

انیشتین پاسخ داد: « اینجا همه من را می شناسند و نیازی به این کار نیست.»

چند روز بعد، وی برای شرکت در جلسه ای که در شهری دیگر برگزار می شد، با همان لباس همیشگی خود حضور یافت.

دوباره همان سوال از وی در خصوص لباس اش پرسیده شد.

در پاسخ گفت: « اینجا که کسی من را نمی شناسد پس نیازی به لباس دیگر نیست.»

خیلی از سخنرانان مشهوری هم هستند که با لباس‌های غیر رسمی بر روی صحنه حاضر می شوند

و به سخنرانی می پردازند.

 

اما یک سؤال، آیا تا به حال مذاکره کننده، نماینده سیاسی و یا سازمانی را دیده‌اید که با لباس غیر رسمی در جلسه مذاکره حاضر شود؟

اگر چه در کشورهای غربی پوشش و لباس ( البته نه همیشه) خیلی اهمیت داده نمی شود،

ولی تا به امروز مذاکره کننده ای با شلوار کوتاه و یا لباس غیر رسمی پای میز مذاکره وارد نشده است.

این امر حکایت از میزان بالای اهمیت ظاهر و نحوه پوشش مذاکره کنندگان دارد.

 

 

قانون ۳ ثانیه در مورد پوشش و ویژگی ظاهری مذاکره کنندگان

شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که از یک فردی که برای اولین بار ملاقات می کنید خوشتان نیاید

و دلیل واضحی هم برای این حس خود نداشته باشید و یا برعکس، فردی در همان ثانیه‌های اول

در دل شما نفوذ می کند و یکی از افراد محبوب شما می شود.

این حس بیشتر مربوط بخشی از مغز ما است که می تواند پس از

دریافت اطلاعات مربوط به پوشش ویژگی‌های ظاهری مذاکره کنندگان، در ۳ الی ۵ ثانیه قضاوتی را شکل دهد.

بر این اساس مذاکره کنندگان و نمایندگان زمان زیادی را برای اثرگذاری مثبت بر طرف‌های مذاکره کننده ندارند.

عملکرد مغز

این قضاوت، به دلیل ساختار مغز صورت می گیرد. چراکه مغز ما به سه قسمت:

مغز قدیم، مغز میانی و مغز منطقی تقسیم می شود.

وظیفه این قضاوت زود هنگام بر عهده مغز قدیم است، که اجداد ما در زمان‌های انسان‌های بدوی،

به وسیله عملکرد این مغز، موقعیت‌های خطرناک و شرایط عادی را تشخیص می دادند.

مغز قدیم که وظیفه اصلی آن حفظ بقا و تأمین امنیت جانی ماست،

در چند ثانیه شرایط و فرد مقابل ما را از سر تا پا اسکن می کند

و در یک قضاوت کلی، نظر ما را نسبت به طرف مقابل می سازد.

بر این اساس مذاکره کنندگان به شدت بر روی پوشش ویژگیهای ظاهری و همینطور بر روی رفتار های ابتدایی خود حساس هستند

و علاوه بر لباس بر سایر عواملی که می تواند بر روی نظر طرف‌های مقابل تأثیر داشته باشد را با دقت کنترل می کنند.

 

برای شناخت بیشتر خصوصیات رفتاری مذاکره کنندگان می توانید مقاله شخصیت شناسی در مذاکره را مطالعه کنید.

 

سایر ویژگی‌های ظاهری مذاکره کنندگان

استفاده از عطرهای معطر. داشتن بوی مناسب و خوش از ویژگی‌هایی است که در اسلام هم به آن تأکید شده است

و هر نماینده و مذاکره کننده ای باید حتماً به این موضوع توجه داشته باشد که

انتخاب یک رایحه مناسب می تواند وی را چند گام به جلو ببرد.

در استفاده از عطر باید به این نکته توجه داشت که رایحه ای مناسب انتخاب و به اندازه استفاده شود.

چراکه برخی از افراد نسبت به بوهای تند و عطر برخی از گل‌ها حساسیت دارند.

موهای سر و صورت. آراستگی از ویژگی‌های بسیار مهم است و مرتب بودن موهای سر و صورت می تواند شخصیتی متفاوت را از ما به نمایش بگذارد.

 

 

صورت باید کاملاً اصلاح شده باشد و اگر دارای محاسن هستید، حتماً نسبت به اندازه آن دقت کرده و ریش خود را مرتب نگه دارید.

موهای گوش، بینی و ابرو. هرچه موهای زائد صورت کمتر باشد آراسته تر و مرتب تر به نظر خواهید رسید.

نحوه ایستادن. میزان بسیار زیادی از قدرت و اعتماد به نفس را می توان از نحوه ایستادن و راه رفتن به طرف مقابل القاء کرد.

برای این کار لازم است که کاملاً صاف ایستاده و وزن بدن را بین دو پا تقسیم کنید.

سر و سینه را ( به صورت طبیعی) بالا گرفته و در هنگام راه رفتن قدم‌های بلند بر دارید.